My travel diary: อุบลฯ จังหวัดเดียว เที่ยว amazing ได้ถึง 4 วัน - ตอน 2 (หาดทรายสูง สามพันโบก หาดชมดาว)

อีก 2 วันที่เหลือ จะเลียบๆ เคียงๆ อยู่ริมโขงเป็นส่วนใหญ่เลยนะคะ บอกเลยว่า amazing มากมาย ภูมิประเทศแบบนี้ ผ่านการบ่มเพาะจากการฟอร์มตัวของเปลือกโลกนับล้านปี ยืดอกขายนักท่องเที่ยวทั่วโลกได้อย่างภาคภูมิจริงๆ ทั้งหาดหิน และหาดทราย

สามพันโบก

แต่ก่อนอื่นไปไหว้พระกันก่อนค่ะ ยังอยู่กันที่ อ. โขงเจียม ซึ่งเป็นอำเภอที่มีสถานที่น่าสนใจเยอะกว่าที่คิด ไปวัดถ้ำคูหาสวรรค์กันเลย ชมวิวแม่น้ำสองสี ตามที่เค้าเล่าๆ ว่า โขงสีปูน มูลสีคราม ชมพระอุโบสถหลังงามสีขาว และนมัสการพระพุทธรูปปางต่างๆ ในถ้ำ (ก็เป็นวัดถ้ำนี่คะ) นอกจากนี้ด้านหลังยังมีสวนกล้วยไม้หลากสีให้ชมเพลินๆ อีกด้วย

ช้อบปิ้งสินค้าพื้นเมืองราคาไม่แพง ที่ร้านภายในบริเวณวัดถ้ำคูหาสวรรค์

https://www.facebook.com/Travelismylifeblog/

Booking.com

ไม่เถลไถลค่ะ เพราะวันนี้โปรแกรมยังอีกเพียบ ย้ายไปต่อกันที่บ้านผาชัน อ. โพธิ์ไทร ซึ่งจุดหมายปลายทางของพวกเรา คือเสาเฉลียงยักษ์ ที่ใหญ่โตอลังการยิ่งกว่าเสาเฉลียงก่อนถึงผาแต้ม ที่ไปมาเมื่อวานเสียอีก เป็นเสาชุดเดียวโดดๆ ตั้งอยู่บนลานกว้างมากๆ แบบในภาพนี้เลยค่ะ ได้บรรยากาศฟินดีอีกแบบ ไม่น่าเชื่อมาเที่ยวแบบนี้ ไม่ใช่แค่เด็กๆ ที่ชอบ ผู้ใหญ่ก็ชอบด้วยนะ ดีที่ตอนนี้แดดไม่แรงนัก 555

เสาเฉลียงยักษ์ บ้านผาชัน

ปีนป่ายกันจุใจ ใช้เวลาเกินที่แพลนไปเยอะเลยค่ะ (แหม บ้านนี้ฟิตร่างกายมาดีจริงๆ ไฮกิ้งกันไม่เบื่อเลย) เลยปรับเปลี่ยนแผนเล็กน้อย ไปเที่ยวที่ๆ ไม่น่าจะใช้เวลานานเท่าไรนัก ก่อนจะลงเรือลั้นลาปิดท้าย ดังนั้น จุดหมายถัดไปจึงเป็นหาดทรายสูง บ้านลาดเจริญ อ. เขมราฐ ซึ่งก็ว้าววว ริมโขงมีหาดทรายเม็ดเนียนละเอียดขนาดนี้ด้วยแฮะ อย่างกับชายทะเลเลย แถมยังมีแพร้านส้มตำไก่ย่างให้บริการบนพื้นน้ำเสียด้วย แต่ลมแถวนี้แรงไม่เบาเลยนะ กินส้มตำไป ต้องมีเผลอ ทรายปลิวเข้าปากบ้างละ 555

หยั่งกะชายหาด ริมทะเล

แพร้านไก่ย่างส้มตำ

ซักประมาณ 4 โมงเย็น ก็ได้เวลาปิดท้ายวันด้วยไฮไลท์ unseen ล่องเรือชมสามพันโบก อ.โพธิ์ไทร นั่นเอง ขึ้นเรือก็ที่ท่าหาดสลึงค่ะ แต่แหม อุตส่าห์กะเวลาไว้ซะเย็นขนาดนี้แล้ว แสงแดดก็ยังสาดส่องไม่ลดละเลย แทนที่จะชมวิวทิวทัศน์ 2 ฝั่งโขงชิลๆ เลยต้องหาผ้ามาคลุมหน้าหลบแดดกันชุลมุน 555 ซึ่งจริงๆ กัปตันเค้าใจดีจะพาไปชมหลายหาดเชียวนะ แต่แดดขนาดนี้ ลูกทัวร์ขอ 2 หาดก็พอ คือหาดหินสี แล้วไปต่อที่สามพันโบกเลย แค่นี้ (แดด) ก็เหลือเฟือแล้วค่ะ

ตอนลงเรือ ยังต้องออกแรงขนาดนี้ ฮึบๆๆ

วิว 2 ฝั่งโขงสวยงาม

คลุมหน้าหลบแดดกันไป

หินที่หาดหินสี หรืออีกชื่อหนึ่ง คือทุ่งหินเหลื่อม มีผิวเรียบมัน ออกเป็นสีต่างๆ ทั้งดำ เทา เหลือง หยั่งกะมาจากอวกาศเลยแน่ะ แต่ตำนานพื้นเมืองบอกว่า เป็นทองคำที่พญานาคขุดมากองไว้ ซึ่งถ้าแดดไม่แรงซะขนาดนี้ คงอยากใช้จินตนาการมองหินสีต่างๆ เป็นรูปทรงนู่นนี่อยู่หรอกนะ

ถึงแล้ว หาดหินสี

สีๆ ออกมันๆ แบบนี้แหละ

รูปแจกันก็มีนะ

ไปต่อกันที่สามพันโบก โอ้โห ท่าเรือที่นี่ต้องปีนป่ายพอสมควรเลย ต้องให้ไกด์ตัวน้อยมาช่วยพยุงปีกผู้ใหญ่ขึ้นฝั่งแล้วค่ะ แสงแดดเริ่มอ่อนลงแล้ว ลมเย็นๆ โชยมา นั่งชมวิวสวยๆ ดูพระอาทิตย์ตกเพลินดีจริงๆ แต่ด้วยสภาพท่าเรือที่สุดจะแอดเวนเจอร์ ไม่ควรรอให้มืดเกินไปนะคะ แถมยังต้องนั่งเรือกลับอีก เผื่อเวลากันดีๆ หน่อยละกันค่ะ เพื่อความปลอดภัย

มุ่งหน้าไปต่อกัน ที่สามพันโบกเลย ลูกพี่

ลมเย็นมาก เพลินเลย

เช้าวันถัดมา พวกเราส่วนหนึ่งกลับไปที่สามพันโบกอีกครั้ง เพราะบ่นว่าเมื่อวานเวลาไม่พอ ยังเก็บรูปไม่หนำใจ แต่คราวนี้ขับรถกันไปเอง โหววว ง่ายกว่านั่งเรือเยอะเลย (ตอนนั่งเรือก็โพกหน้าโพกหัวหลบแดดซะจนไม่ค่อยจะได้ชมวิวเท่าไหร่อยู่แล้ว … แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะ มาทั้งทีต้องให้ครบสินะ 555) ได้ภาพพระอาทิตย์ขึ้นสวยไปอีกแบบ

สามพันโบก ในยามเช้าตรู่

จากนั้นปิดท้ายที่จุดหมายปลายทางสุดท้าย ที่หาดชมดาว อ.นาตาล ซึ่งก็ได้ไกด์ท้องถิ่นแถวนั้นช่วยนำทาง พาขับกระบะลงไปถึงหาดข้างล่างเลย (โหว หวาดเสียวพอสมควร ชันขนาดนั้นยังขับลงไปได้ แต่ก็ดีค่ะ ไม่เมื่อย อิอิ) ไกด์บอกว่า ก่อนหน้านี้ที่สามพันโบกคิดว่าสวยมากแล้วใช่มั้ย มาที่หาดชมดาวนี้ มีเป็นหมื่นโบกเลย (โบก เป็นภาษาอีสาน แปลว่ารู … ไกด์บอกมาค่ะ) ปีนป่ายยังมีอยู่ แต่ไม่ยากเท่าแถวท่าเรือสามพันโบกค่ะ สนุกดี แถมมีมุมหลบแดดเยอะกว่าสามพันโบกที่เป็นลานกว้างๆ แยะ ผู้คนก็น้อยกว่า โดยเฉพาะวันที่ไปนี้ มีแต่พวกเราแก๊งเดียวเลยจริงๆ จึงโพสต์ท่าได้มากมายแบบไม่ต้องเบียดเสียด และแคร์สายตาผู้ใด

สวยสะพรึง amazing มากๆ

ปีนป่ายกันสุดๆ

แม้แต่มุมมหาชน ที่เกาะแก่งเล็กๆ กลางน้ำตรงนั้น ช่วงนี้น้ำยังลงไม่เยอะ ก็อุตส่าห์ลุยน้ำจ๋อมลงไป โพสต์ท่าสวยๆ กลับมาจนได้ คิดดูสิคะ พยายามขนาดไหน

โพสต์ท่ากับมุมมหาชน

เบื้องหลังการถ่ายทำ ช่วยลุ้นกันสุดๆ

นอกจากภูมิภาคแปลกตาแล้ว แถวนี้ยังปลูกผักได้ดีอีกด้วย เป็นเพราะได้ดินดีริมน้ำโขงนี้เอง ดูสิคะ กระหล่ำปีดอกใหญ่กว่าตัวน้องชายในรูปเสียอีก

กะหล่ำปีดอกใหญ่โตมาก

วัวน้อยก็มา มอๆๆ

ปิดทริปสมบุกสมบันแบบ unseen เรียบร้อยแล้วค่ะ จากนั้นก็ตรงดิ่ง 130 กม. กลับ อ. เมือง อุบลฯ หามื้ออิ่มอร่อยปิดท้าย และแวะซื้อของฝากเตรียมขึ้นเครื่องกลับบ้านกันแล้ว … บ๊าย บาย … amazing อุบลฯ จริงๆ ค่ะ