อย่างที่บอกไปในบล็อกก่อน ว่าที่จังหวัดอิวาเตะนี้ สถานที่เที่ยวเก๋ๆ ส่วนใหญ่กระจุกตัวอยู่แถบตอนใต้ของจังหวัด ครึ่งทางระหว่างเซนได เมืองหลวงของจังหวัดมิยากิ และของภูมิภาคโทโฮขุ กับโมริโอคะ เมืองหลวงของจังหวัดอิวาเตะนี้เอง ได้แก่ เมืองมรดกโลกฮิไรซึมิ และที่จะพาไปตะลอนทัวร์ในบล็อกนี้ คือเมืองอิจิโนะเซคิ
โตรกธารสวย น้ำใสๆ ที่ Genbikei
แผนที่อาณาบริเวณรอบๆ Genbikei
ปักหมุดแรกที่เมืองอิจิโนะเซคิ ทิปิจังจะพาต่อรถบัสจากหน้าสถานี JR Ichinoseki ไปยังสถานที่ๆ ชื่อว่าเกมบิเค (Genbikei) โตรกธารสวยทางทิศตะวันตกของเมือง ซึ่งระยะเวลาในการนั่งรถบัสก็ไม่นานหรอก แค่ 20 นาทีเท่านั้น แต่จำนวนเที่ยวที่ไม่ค่อยถี่นี่สิ ทำให้เวลาที่ต้องนั่งรอยังนานกว่าอีก … ชื่อเกมบิเคนี้ มาจากอักษร 3 ตัว คือ เกม 厳 ที่แปลว่าเข้มงวด บิ 美 ที่แปลว่าสวย และเค 渓 ซึ่งก็คือโตรกหรือหน้าผานั่นเอง พอมารวมกันแล้ว คงประมาณว่าเป็นโตรกธารที่สวยสุดๆ แบบไม่ปราณีใครล่ะมั้ง … ต้องพิสูจน์แล้วล่ะ ว่าความงามของโตรกธารเกมบิเคแห่งนี้ จะเข้มงวดสมดังชื่อเรียกแค่ไหน
เมื่อรถเคลื่อนตัวไปได้สักพัก ทิวทัศน์ข้างทางก็เริ่มเปลี่ยน จากวิวบ้านและชุมชน ที่ก็ไม่ได้หนาแน่นนักแต่แรกแล้ว กลายเป็นทุ่งหญ้าและไร่นา ให้ความเป็นชนบทเต็มตัว และเมื่อรถบัสพามาส่งถึงที่หมายที่เกมบิเค ว้าว … บรรยากาศแถวนี้สวยสงบดีจัง หินแต่ละก้อนรอบๆ โตรกธารเตี้ยๆ ที่มองจากมุมบนสะพานข้ามลำห้วย ดูเกลี้ยงเกลาไร้รอยคม ชวนเคลิ้มซะเหลือเกิน สงสัยว่าคงถูกธารน้ำกัดเซาะมานานมากแล้ว แต่ … เสน่ห์อีกอย่างที่ดึงดูดความสนใจของนักท่องเที่ยว ก็คือบรรดาร้านดังโกะ ขนมหวานเหนียวๆ ทำจากแป้ง ที่ตั้งโดดเด่นอยู่อีกฟากหนึ่งของลำธารนี้เอง
ใส่ออร์เดอร์ไปในตะกร้าเปล่าใบนี้ แล้วเคาะป๊อกๆ ส่งสัญญาณ
จากนั้นตะกร้าจะบินไปที่ร้าน Kakko Dango
กลับมาพร้อมแพ็จเก็จกล่องขนมดังโกะ เสริฟพร้อมน้ำชา
หยิบออกมาสิคะ รอรัย
ซอสหลายรส อร่อยเหาะ (เหาะจริงๆ)
ในบรรดาร้านดังโกะแสนอร่อย และขึ้นชื่อมากมายแถบนี้ ร้านที่ถูกกล่าวถึงมากที่สุด เห็นจะเป็นร้านคัคโค ดังโกะ (Kakko Dango หรือ Flying Dango) ซึ่งมีวิธีการเสริฟที่ไม่ธรรมดา ไม่ต้องเข้าร้านก็สั่งมานั่งกินกันชิลๆ ริมลำธารได้เลย การออเดอร์ก็เพียงใส่เงินลงไปในตะกร้าที่จัดเตรียมไว้ ใช้ฆ้อนเคาะป๊อกๆ ส่งสัญญาณ จากนั้นตะกร้าจะบินข้ามแม่น้ำไปยังร้านคัคโค ดังโกะ ที่อีกฝั่งของแม่น้ำ และซักพักก็บินกลับมาพร้อมขนมดังโกะที่สั่ง พร้อมน้ำชาครบชุดเท่าจำนวนคน (ถ้ามาหลายคนจะได้เป็นกาเลย) และตังค์ทอน สร้างสีสันและเป็นจุดขายที่เก๋ไก๋ดีเหมือนกัน แบบนี้ก็ขายได้เนอะ … ก็เริ่มไม่แน่ใจว่าระหว่างโตรกธาร เกมบิเค ที่สวยแบบเข้มงวด หรือคัคโค ดังโกะ บินได้ อันไหนที่เรียกแขก 555
หน้าร้านคัคโค ดังโกะ
คุณลูกชายรออยู่ที่ชั้น 2
แต่ถ้าจะให้เค้าเสริฟแบบธรรมดาก็ได้นะ แค่ข้ามสะพานและเดินไปที่ร้านเค้าเท่านั้นเอง ทิปิจังถือสิทธิ์เป็นลูกค้า VIP (คิดเอาเอง) เดินดุ่ยๆ เข้าไปทักทาย และขอชมเคล็ดลับต่อถึงภายในร้าน ซึ่งคุณลุงเจ้าของร้านก็ใจดี ให้ขึ้นไปสำรวจถึงบนชั้นสอง ที่มีคุณลูกชายเจนเนอเรชั่นที่ 2 กำลังชักรอกดึงตะกร้าขึ้นลงอย่างชำนาญ พอเห็นพวกเราขึ้นมาเท่านั้นแหละ เค้ายกหน้าที่ชักรอกให้พวกเราลองกันเองเลย และดูพวกเขาจะมีความสุขกับการได้ต้อนรับผู้มาเยือนจากที่ต่างๆ โดยเฉพาะแขกบ้านแขกเมืองจากต่างแดน สังเกตุได้จากรูปถ่ายที่แปะไว้เต็มข้างฝา ซึ่งทั้งสองพ่อลูกจดจำได้แม่นยำมาก คนไหนมาจากประเทศไหนจำได้หมด รวมทั้งที่มาจากเมืองไทยก่อนหน้านี้ด้วย มาถามทิปิจังอีกว่ารู้จักมั้ย ชะอุ๊ยยย … โลกไม่ใช่ใบเล็กๆ นะคะคุณลุง
ธงชาติไทย ปักคู่ธงชาติญี่ปุ่นเลย
บินไปรับแขกแล้ว
สถิติผู้มาเยือน เต็มข้างฝาเลย ว้าววว
นอกจากรูปถ่ายนานาสัญชาติแล้ว ยังมีธงชาติอันเล็กๆ กองเต็มกระบุง ดังนั้น บนตะกร้าขนมดังโกะที่จะถูกเสริฟเป็นชุดต่อไปจากนี้โดยพวกเรา จึงมีธงชาติไทยปักคู่กับธงชาติญี่ปุ่น แถมซาวน์แทร็คประกอบเพลงชาติไทยด้วยนะ (โหว คุณลุง มีพร็อบพร้อมมาก) ทำให้ทิปิจังรู้สึกว่า ที่ร้านคัคโค ดังโกะ เค้าต้องลำบากลำบน ติดตั้งชุดเสริฟแบบไม่ธรรมดาข้ามลำห้วยเช่นนี้ มากกว่าเพื่อธุรกิจ คงเพราะสนุกและมีความสุขที่ได้พบปะกับผู้คนสินะ … ดีจัง ได้ทำในสิ่งที่ชอบ
สำหรับขนมดังโกะแสนอร่อยในแพ็จเก็จสวยงามนั้น ขอแนะนำว่าควรกินให้หมดไปเลยทีเดียว แต่ถ้าไม่ไหวจริงๆ หรือต้องการจะนำกลับ ก็ควรระมัดระวังท่าทางในการถือซักหน่อย มิฉะนั้นแล้ว ซอสหลากรสมันจะไหลไปกองรวมกัน และอาจไหลเยิ้มจนเปื้อนกระเป๋าเลอะเทอะ เหมือนทิปิจังได้นะ ฮือๆๆ
ป.ล. ในภาษาญี่ปุ่นมีภาษิตที่เกี่ยวกับอาหารจานเหนียวๆ อย่าง ดังโกะ หรือโมจิ หลายคำ เช่น ฮานะโยริ ดังโกะ (花より団子) ที่แปลตรงตัวว่า เห็นดังโกะดีกว่าดอกไม้ เป็นสำนวนเปรียบเปรยถึงชายหนุ่มที่สวยงามกว่าดอกไม้ หรือหญิงสาวนั่นเอง (เออเนอะ เปรียบผู้ชายเป็นดังโกะ) หรือ เอะนิ ไคตะ โมจิ (絵に描いた餅) หมายถึงขนมโมจิที่เขียนอยู่ในภาพ ซึ่งก็กินจริงไม่ได้สิ จริงมั้ย อันนี้เปรียบถึงเรื่องที่ภายนอกดูว่าดี แต่เนื้อในนำไปปฎิบัติหรือใช้ประโยชน์ไม่ค่อยจะได้ หรือก็คือไม่มีค่าอะไรนั่นเอง เป็นงัยล่ะ คมกริบเลยใช่มั้ย
ดังโงะบินได้ (Flying Dango) Ichinoseki, Iwate
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น